Cyfa - Future Fantasy!

Osoby, które niedawno przyszły do centrum, powoli zaczęły wchodzić do budynku "Milton i syn". Prawdopodobnie tam miały odbyć się walki. Bez namysłu, Katsuo schował skrzydła i wmieszał się w tłum wchodzących. Spodziewał się jakiejś przeszkody i miał nawet pomysł na ominięcie jej. W tej chwili liczyła się tylko walka.

Sin wszedł do sklepu tylnymi drzwiami. Nim zszedł do piwnicy, zaczepił jeszcze właściciela sklepu, aby dać mu znać, że się pojawił.
- O, Grzesznik! - ucieszył się mężczyzna z głębokimi zakolami wśród czarnych włosów. - Zejdź już i się przygotuj, twój przeciwnik też już jest.
- Jak wyglądają zakłady? - upewnił się wojownik ulicy.
- Jak zawsze.
Sin skinął głową i zniknął na zapleczu, gdzie znajdowało się wejście do piwnicy.

Właściciel sklepu zauważył nieznajomych, którzy weszli do sklepu. Podszedł do nich z szerokim uśmiechem, takim, jaki zawsze zdobi twarze sprzedawców, gdy oczekują zysku.
- Czym mogę służyć? - zapytał.

- Ach, dobra, już go wołam.
Sprzedawca zniknął na zapleczu, ale ułamek sekundy później znów się pojawił.
- Jak się nazywacie? - zapytał.

Facet spojrzał na was podejrzliwie, ale poszedł na zaplecze. Po chwili wrócił razem z Sinem.
- Upierdliwi jesteście - zauważył wojownik ulicy, wspierając się pod boki.

Sin spojrzał na was przeciągle.
- Dobra, możecie wejść - oświadczył. - Wpuść ich, Milton, są ze mną.
Grzesznik błyskawicznie zniknął na zapleczu, zaś sprzedawca zwrócił się do was.
- Chcecie obstawić? - zapytał. - Sin po raz czwarty broni tytułu mistrza areny, walczy z Earthem, gość nie jest stąd, to jakiś elf z daleka.

- Jak chcesz walczyć, to przyjdź później - oświadczył. - Ja się tym nie zajmuję, jak znasz Grzesznika, to pogadaj z nim, niech cię poleci, czy coś.
Milton zapisał w księdze twoje nazwisko razem z kwotą, którą obstawiłeś.
- Jak gość wygra, zarobisz pięć stów - oświadczył.

Na widowni były takie tłumy, że nie dało się włożyć żyletki między ludzi. Wszyscy głośno rozmawiali, sporo osób piło bądź paliło. Aż można było poczuć podziw dla dziewczyn, które sprzedawały fajki na sztuki i inne niezbędne przy takich widowiskach specjały. Paradoksalnie, nikt ich nie zaczepiał - zapewne przez to, że każda miała broń w zasięgu ręki.
Po kilku minutach rozmowy ucichły, na arenę wyszedł Milton, aby zapowiedzieć walkę. Gdy wyczytano nazwisko Eartha, znaczna część widowni zawyła nieprzychylnie. Słowu "Grzesznik" towarzyszył zaś ryk euforii - nie trudno się domyślić, kto był faworytem tego wieczoru.
Po chwili na arenę z dwóch różnych stron wyszli wojownicy. Obaj byli ubrani w sięgające kolan spodnie, byli bosi i nie mieli żadnych ochraniaczy. Dla wyrównania szans elfowi założono metalowy karwasz. Trzeba przyznać, facet wyglądał konkretnie - muskularny jak na swoją rasę, ścięty bardzo krótko, aby broń boże nikt nie złapał go w trakcie walki za włosy. Poruszał się szybko i zwinnie, naprawdę, budził podziw. Sin chodził zupełnie inaczej - nonszalancko, powoli, jakby każdy krok był dokładnie przemyślany. Jego ciało zdobiły liczne mniejsze lub większe blizny, ramię z tatuażami nasuwało na myśl starego marynarza, doświadczonego w karczemnych bójkach.
Przeciwnicy dobyli noży jakby na komendę, na widowni zapanowała totalna cisza. Elf i człowiek mierzyli się wzrokiem, czekając, który z nich zaatakuje pierwszy. Agresywna postawa Eartha w porównaniu ze stoickim spokojem Sina sprawiały, że każdy marzył o ciekawym pojedynku.
Ruszyli. Doskoczyli do siebie, Sin uniknął szerokiego cięcia nożem, mijając przeciwnika bokiem, tuż pod jego ramieniem. Gwałtownie się obrócił, ciął. Elf przyjął cios na karwasz, odepchnął człowieka. "Tańczyli" tak wokół siebie przez dobrych kilkadziesiąt sekund, wyglądali niczym uczniacy na pokazach capoeiry. Z ich ruchów przebijało wieloletnie doświadczenie, nie tracili energii na żadne zbędne gesty, tylko atakowali, bądź się bronili. Ryk na widowni wzmagał się przy każdej groźniejszej akcji.
Odskoczyli. Po obu lały sie strugi potu, dyszeli ciężko. Sin wyczekiwał, nisko na nogach, pochylony, z nożem skierowanym ku górze. Earth chodził tuż przed nim - dwa kroki w lewo, dwa w prawo. Niczym groźny kot w klatce. W końcu zaatakował. Doskok, szybkie cięcie, jednocześnie zasłaniając korpus karwaszem. Sin odchylił sie, unikając ciosu, jednak gdy wracał, aby pchnąć przeciwnika pod żebra, ten uderzył go na odlew uzbrojonym ramieniem. Grzesznik padł na warstwę trocin, nim zdążył dojść do siebie, Earth już na nim siedział, blokując nogami obie jego ręce. Nie wyglądało to dobrze. Sin uniknął pierwszego pchnięcia w twarz, drugiego też. Jakim cudem wyrwał rękę z kleszczy przeciwnika, nie wiadomo. Ostrze jego noża zagłębiło się w udo elfa. Powietrze przeszył bolesny krzyk i jednoczesny wybuch euforii na widowni. Wielu krzyczało "dobij". Earth jednak ocknął się nad podziw szybko. Wyrwał nóż z rany i go odrzucił, jednak Sin zdołał przy tym wysmyknąć się spod niego i stanąć na nogi. Nim dopadł do noża, Earth znowu był przy nim. Nie bawił się w żadne skrupuły - ramieniem przydusił Grzesznika do desek areny, dusząc go i nie pozwalając się wyswobodzić. Podniósł nóż do ciosu i... schował go do pochwy. Ma arenę wyszedł Milton.
- Zwyciężył Earth - ogłosił, podnosząc prawicę elfa ku górze.
Na widowni rozległo się buczenie, ludzie byli niezadowoleni z wyniku. Zapewne przez to, że wielu straciło teraz sporo forsy - obstawiali, że wygra Grzesznik. A on siedział na trocinach, trzymając się za głowę - nie wierzył, że przegrał i dalej żyje. Zniknął w drzwiach, z których wyszedł, zostawiając na arenie Eartha, który zbierał zasłużone mu laury.

Anioł wpatrywał się w Sina, nie mogąc wydusić ani słowa. Atakował przeciwnika z taką gracją, taką zręcznością! I przegrał... dziwne. Katsuo zupełnie zapomniał, że obstawiał w tej walce. Jednak po chwili się ocknął i krzyknął do Sashy:
-Biegnij za Sinem, ja odbiorę pieniądze!- krzyknął.
Dodał jeszcze:
-Mój numer to 6603132. Jak go złapiesz, to podaj mi namiary! Uważaj, bo jeżeli jest rozgniewany, to będzie z tobą ciężko-.

Grzesznik stał przed sklepem - w kąciku ust trzymał niezapalonego papierosa, ukradkiem przeliczał trzymany w ręce plik banknotów. Nie wyglądał na specjalnie zdołowanego przegraną, zresztą, kto by się przejmował, gdyby nawet za przegraną zgarnął tyle kasy, ile on. Od razu zauważył wampira.
- Jak sie podobało? - zapytał, jakby to nie on walczył.

Sin zgodził się skinieniem głowy, chowając pieniądze do kieszeni.
- Za dwa dni rewanż - zauważył. - Odbiorę swój tytuł. Mam nadzieję, że nie stawialiście na mnie?